Als de ouder geen fysiek geweld toepast ten opzichte van het kind, is kinderpijn vaak onzichtbaar voor anderen. Passief-agressieve moeders verschijnen onder het masker van zorg voor het welzijn van kinderen. Onze lezers praten over hoe ze alleen in de volwassenheid zich realiseerden hoe wreed ze zijn opgegroeid.
Zelfs als we volwassen zijn, is het moeilijk voor ons om het in het reine te komen met het feit dat de bedoelingen van de dichtstbijzijnde persoon, zijn eigen moeder, geenszins vriendelijk zijn. Wat kan dit worden uitgedrukt?
Spot
“Mijn hele leven geloofde mijn moeder dat ik niet iets beters verdiende,” geeft Alexey toe. – Terug op school, toen andere kinderen succes aanmoedigden, was ik perplex dat ik goed studeerde. Het was een gelegenheid om zich te herinneren dat mijn vader, met wie ze gescheiden was, een luie persoon en een verliezer, en omdat ze zichzelf had laten zien: de appel viel niet in de buurt van de appelboom.
Een paar jaar geleden nodigde hij haar uit voor een restaurant, waarna ze zich slecht voelde. Als ik nu voorstel om samen te eten, vraagt hij: “En waar gaan we naar toe? Naar waar je me vergiftigde?””
“Passieve agressie suggereert altijd dat een verborgen klap wordt geslagen. Het doet ons pijn, maar we kunnen niets aan de dader presenteren, we hebben geen direct bewijs ”, zegt psycholoog Marina Mayus. – Moeder kan in dergelijke gevallen zeggen dat ze gewoon een grapje heeft gemaakt.
Het is moeilijk voor een persoon die gewend is aan een afschrijving van houding, en op de volwassenheid is het moeilijk om rechtstreeks met haar te spreken, omdat ze als een passieve agressor je beschuldigt van gebrek aan begripvolle begrip. En het blijkt altijd de gewonde partij te zijn, die, in reactie op zijn liefde en zorg, enkele klachten ontmoet. “.
Wantrouwen
‘Hij hielp een vriend het meubilair te bewegen, scheurde zijn rug en vertelde zijn moeder erover. Het eerste wat ze me antwoordde: “U, zoals altijd, overdrijft, kan niet zo ziek zijn, uitvinden het niet”, Artem deelt.
Een poging om iemand te dwingen aan zijn eigen gevoelens te twijfelen en het vermogen om de situatie voldoende te waarnemen-ook een vorm van gesluierde agressie. Veel moeders gebruiken dit in relatie tot jonge kinderen, proberen krachtig, in tegenstelling tot tranen en protesten, voeden, warme kleding te dragen, hen dwingen om aan misselijkheid of oververhitting te lijden. Ze overtuigen de baby dat hij het wil, begrijpt het gewoon niet.
Als het kind klaagt over de leraar in de tuin of leraar op school, geloven ze hem niet en zullen ze hem waarschijnlijk schuldig maken omdat “volwassenen beter weten”. Dus, hem het recht op zijn eigen gevoelens en verlangens wegnemen, brengt zijn moeder de extreme onzekerheid van zichzelf, die het volwassen kind naar de volwassenheid brengt.
Boycot
“Wanneer moeder iets niet leuk vond, stopte ze met praten met me,” herinnert Katerina zich. – Ik herinner me haar scherp veranderende, ontbrekende look. En mijn staat van paniek – alsof ze me voor altijd had verlaten. “.
“Afwijken van de gang van communicatie is een van de meest wrede straffen”, legt de psycholoog uit. – Het ondermijnt het basisgevoel van veiligheid. “Je bent alleen, ik hoor je niet, ik zal niet helpen, ik zal de verantwoordelijkheid voor je niet dragen”, leest het kind de boodschap. Vaak gaat dit verder met betrekking tot volwassen kinderen: “Ik praat niet met je”, in plaats van te bespreken dat ik niet leuk vind.
Wanneer de moeder ouder wordt en nog intoleranter wordt, wordt geleerde manipulatie, waar niemand tegen wordt, steeds vaker toegepast. “.
Vergelijking met anderen
“Van de kindertijd heeft de moeder constant het voorbeeld van andere meisjes geplaatst: men slaagt erin om alle kringen te bezoeken en tegelijkertijd een uitstekende student, en ik ben een lui persoon, ik moet gewoon spelen. De andere is altijd netjes gekleed en zo’n mooi, rustig meisje, en ik draag altijd en kleding is op mij, ”zegt Vera.
Vaak worden dergelijke opmerkingen gepresenteerd onder het mom van moederszorg en vernietigen ze ofwel elke wens om vooruit te gaan, of, integendeel, de eeuwige concurrentie in te dienen om erkenning te krijgen. Eerste moederlijke, en vervolgens – alle omliggende mensen.
Dergelijke methoden van onderwijs zijn een “goed” recept voor een persoon op volwassen leeftijd in afhankelijke vakbonden waar hij niet weet hoe hij gelijke relaties met partners moet opbouwen, maar beschouwt zichzelf als duidelijk erger en probeert aandacht te verdienen en liefde.
Opgelegde klassen
“Mam droomde altijd van een podium, maar haar ouders gaven haar niet de kans om te dansen, en op vijf gaf ze me aan het ballet”, zegt Alina. – stond erop in professionele klassen die ik niet leuk vond, leverde fysiek lijden op.
Ik huilde en vroeg me om me daar niet meer te brengen, maar mijn moeder was sterk afgestemd om ervoor te zorgen dat de scène een kwestie van mijn leven werd. Toen ik eindelijk de kans kreeg om te beslissen en het ballet verliet, kon ze me niet lang vergeven “.
“Vaak kan het letterlijk straffen van kinderen, een moeder, zoals in het geval van een heldin, symbolisch wraak nemen op haar ouders, die haar de gelegenheid hebben ontnomen om haar favoriete bedrijf te doen. Het lijkt haar dat ze gerechtigheid herstelt en leefde ten koste van haar dochter waar ze zelf van beroofd was, zegt Marina Mayus. -De ouder-Nartziss streeft ernaar de “winnaar” op te leiden om al zijn verdiensten in de toekomst toe te passen.
Moeders van kinderen met een handicap kunnen hen onderwerpen aan verhoogde ladingen, doen alsof ze proberen te ontwikkelen en socialiseren. Dit verandert zelfs in een perverse vorm van straf en kind, en deels zichzelf voor zijn geboorte. “.
Wat te doen met volwassen kinderen?
Probeer allereerst al je gevoelens hardop uit te drukken die je waarschijnlijk ontkent. Je kunt het alleen doen. Het is belangrijk om alles te zeggen, hoe agressief en wreed voor moeder ook is, het klinkt misschien
. Hoogstwaarschijnlijk zal het voor u gemakkelijker worden.
Als je negatieve emoties onderdrukt, hield je jezelf in de positie van het kind. En ze vertrokken naar de moeder het recht om je steeds opnieuw te straffen. Volwassen worden, merk je dat je er gelijk aan bent door rechten. En u kunt beslissen of u communicatie met haar wilt onderbreken of het eens bent over nieuwe regels.
Een moeder met de kenmerken van een passieve agressor wil voor iedereen zijn, en voor zichzelf, om in een goed licht te kijken. En kiest de vorm van verborgen geweld, omdat hij in de regel bang is voor een open botsing.
“Probeer duidelijkheid te brengen in wat er gebeurt”, suggereert Marina Mayus. – Spreek direct over alles, maar met een rustige stem: ‘Waarom vergelijk je me met deze persoon? Ik ben onaangenaam om het te horen, vertel me dit alsjeblieft niet “.
Dus leer je jezelf en dwingt haar te doen wat de passieve agressor nooit wist hoe en was bang – eerlijk gezegd om in conflict te komen en over zijn gevoelens te praten “.